Twee jaar lang heb ik maar één kledingstuk (of paar schoenen, juweeltje of accessoire) per maand gekocht. Ik kreeg gemengde reacties op mijn voornemen. Sommigen vonden één nog veel. Anderen zeiden dat ze’t zelf nooit zouden kunnen. Mij leek het in ieder geval wel een uitdaging.
In goede en kwade dagen
Hoewel ik soms vlotjes een hele maand niets kocht, waren er ook momenten waarop ik het moeilijk had. Zeker naar het einde toe kreeg ik last van het “ik heb niets om aan te doen” -syndroom. Ik zei de fast fashion dan wel vaarwel, maar werd niet blind voor de trends om me heen. Steeds vaker kreeg ik het gevoel dat iedereen rond me beter gekleed was. En begonnen mijn kleren er niet stilletjes aan wat versleten uit te zien?
Wat heb ik geleerd?
Vroeger kocht ik veel, en zonder nadenken. Door #1permaand werd ik me meer bewust van de dingen die ik had, en zocht ik tijdens het shoppen vaker naar wat ik nodig had. Vaker, want ik shopte zeker niet altijd volgens mijn noden. Uit een mooi juweeltje of een prachtig kledingstuk kan ik oprecht kleine gelukjes halen. Bovendien heb ik gemerkt dat mijn kledij mijn zelfvertrouwen heel erg beïnvloedt.
Nieuwe uitdaging
Na twee jaar meer minimalistisch leven, is het tijd voor een nieuwe uitdaging. Mijn aankopen van de voorbije twee jaar waren niet steeds duurzaam. Daarom wil ik nu meer de focus leggen op inhoud dan op kwantiteit. Een jaar lang wil ik enkel tweedehandskledij kopen (behalve sokken en ondergoed). Betekent de opheffing van mijn limiet dat ik opnieuw zal vervallen in mijn oude shopgedrag? Dat valt nog af te wachten. (We zijn al eind augustus dus eigenlijk weet ik al hoe de eerste maand verliep, spannend he? Volg het via Instagram!)
No Comments