Dit is een verhaal van panterschoenen. Een verhaal over ecologisch falen. Ineke was jarig geweest, en dat gingen we vieren in New York. Gert stelde de Boom Boom Room voor. Een stijlvolle cocktailbar met een uitzicht zonder einde (zelfs vanop de toiletten). In zo’n plek kom je niet binnenhuppelen met sneakers. En daar wrong het schoentje. Ik had in mijn koffer enkel makkelijk stapschoeisel meegenomen. Ik moest dus snel op zoek naar nieuwe schoenen die goed genoeg waren voor een elitaire tent.
Aangezien ik per maand maar één kledingstuk, accessoire of paar schoenen koop, zat de hele situatie me niet lekker. Ik had thuis schoenen staan die perfect voor zo’n gelegenheid passen, dus ik wilde helemaal geen nieuwe kopen. Deftige schoenen zonder hak staan wel op mijn lijstje, maar ik wilde tijd hebben om er een mooi, duurzaam paar uit te kiezen.
Uiteindelijk kocht ik een paar panterschoenen in H&M, met een idee dat maar halvelings langs mijn moreel kompas raakte. Ik koop ze en ik draag ze één keer. Lieve lezer, ik weet het, dat is fast fashion ten top, maar ik knoop nog een vervolg aan die gedachte. Ik draag ze één keer en verkoop ze op mijn closet sale. Het verlies dat ik erop maak, beschouw ik dan als leasegeld. Ik heb de schoenen even gehuurd van de toekomstige eigenaar. Ze zien er zeer cool uit, maar ik denk dat ik ze bijna nooit zou aandoen. Er zijn vast vrouwen op deze wereld die deze schoenen doodgraag zullen zien en er dagelijks mee zullen pronken.
No Comments