Blijkbaar ben ik het soort mens geworden dat tijdens de Gentse Feesten praat over microplastics. Gisteren vertelde Stephanie mij dat er microplastics vrijkomen wanneer je polyester wast. Alsof het universum vreesde dat gesprekken tijdens de Gentse Feesten al eens verloren durven te gaan, stuurde het mij vandaag nog een reminder in mijn Facebookfeed. Tijdens het scrollen kwam ik een filmpje van The Story of Stuff tegen, dat net hetzelfde verhaal uit de doeken doet. Ook bij het wassen van acryl, polyamide, spandex en nylon komen van die vervelende ministukjes plastic los. Zo dragen onze kleren bij aan de plastic soep in onze oceanen.
Polyesterproef
Sowieso was ik mijn kleren zo weinig mogelijk, zodat de stoffen langer goed blijven. Maar van die microplatics had ik geen idee. Ik koop nu meestal kleren van duurzame merken, die met natuurlijke vezels werken. Toch laat ik me af en toe nog verleiden door een onduurzaam stuk uit de grote ketens. In mijn kast hangen daarenboven ook nog kleren van voor mijn bewustere levensstijl. Hoeveel microplasticbommetjes zouden bij mij zo in de wasmachine belanden?
Ik besluit om een steekproef te doen. Op dit moment liggen tien kledingstukken op mijn stoel, te wachten tot ik ze draag of op hun plaats leg. Vier van de tien bevatten polyester. Het gaat over een sportbroek, een bh, een jeans en een topje. Uit één kledingstuk is het label geknipt, dus daar valt niet meer te achterhalen welke materialen werden gebruikt.
En dan nu?
Laat ons stellen dat ik dus zowat de helft van mijn kleren zou moeten kwijtspelen om mijn afvalwater plasticvrij te maken. Als ik die kleren zou doneren of verkopen, zou ik het probleem gewoon verschuiven naar een ander huishouden. Kleren weggooien vind ik al helemaal geen ecologische oplossing. Ik denk dat de enige actie die ik nu kan ondernemen, zich tot de toekomstige aankopen beperkt. Met andere woorden: bij elke aankoop de labels goed checken en polyester vermijden.
No Comments